Το Δελφίνι - Μήνυμα Ημέρας

​Τα υπέροχα δελφίνια. Δεν θα σας γράψω για την ενεργειακή - πνευματική - μαγική τους ποιότητα, που είναι ένα μεγαλείο και πολύ ιερή , αλλά για τα αυτογνωσιακά μαθήματα που μας δίνουν και την πρακτική διδασκαλία εδώ στη Γη. 

Τα Δελφίνια είναι οι ειρηνικοί οδηγοί και καθοδηγητές, οι ειρηνικοί αρχηγοί στο μονοπάτι της ζωής. Μας διδάξουν πως να είμαστε ειρηνικοί με τον εαυτό μας και τους ανθρώπους γύρω μας. Ιδιαίτερα βοηθάνε και υποστηρίζουν όλους και όλες όσους/όσες βρίσκονται σε μία θέση οδηγού , όπως δασκάλους, γονείς κ.λ.π. 

Κρατάνε το εσωτερικό παιδί ζωντανό και για αυτό ακριβώς δεν μπλέκουν ποτέ σε προβλήματα και έχουν απίστευτη δύναμη, τέτοια που όλα τα υπόλοιπα πλάσματα του βυθού δεν θα τους επιτεθούν ποτέ. Μας διδάσκουν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του εσωτερικού παιδιού και μας δείχνουν τον δρόμο πως να το κάνουμε και εμείς αυτό, δηλαδή μέσα από το παιχνίδι , την χαρά και την ακεραιότητα. 

Το πιο σημαντικό είναι πως τα δελφίνια θα μας διδάξουν πως να αφηνόμαστε και να αφήνουμε , ενώ την ίδια στιγμή μας διδάσκουν πως να δεχόμαστε αυτό που χρειάζεται να δεχτούμε την κατάλληλη στιγμή. Έτσι ανακαλύπτουμε την υπέροχη ισορροπία. 

Τα δελφίνια κυρίως διδάσκουν την ισορροπία , την αποδοχή και το άφημα. 

Προσωπικά τις τελευταίες μέρες έχω κατανοήσει πόσο σημαντική είναι η ισορροπία , κυρίως ανάμεσα στα συναισθήματα και τους ανθρώπους. Πρωταρχικά χρειάζεται να μπούμε μέσα μας και να δούμε την δική μας ισορροπία. Χάσαμε την ισορροπία μας ; Δώσαμε περισσότερα από όσα έπρεπε ; Νιώθουμε πόνο για αυτό ; Φοβόμαστε ; Τι σκέψεις δημιουργεί αυτή η κατάσταση ; 

Κάποιες φορές βιώνουμε πολύ έντονα συναισθήματα για μία κατάσταση ή ένα άτομο που μπαίνει στη ζωή μας ή που υπάρχει ήδη. Όταν δίνουμε περισσότερα συναισθήματα από όσα χρειάζονται , μετά από λίγο βιώνουμε την απόρριψη διότι έχουμε δώσει υπερβολικά πολύ συναίσθημα που στην ουσία δεν έχει μείνει λίγο για εμάς. Όταν το κάνουμε αυτό κρύβει μια παγίδα που το λέμε Αγάπη. Μπερδεύουμε δηλαδή την αγάπη με το συναίσθημα του σώματος και της ; που μας έχει προκαλέσει αυτή τη κατάσταση η το άτομο. Μπορεί να είναι και αγάπη , όντως, αλλά πως θα το ξέρεις αληθινά όταν σαν τσουνάμι τα συναισθήματα έχουν καλύψει αυτό το πεδίο και δεν σε αφήνουν να βιώσεις και να κατανοήσεις ?

Τα δελφίνια λοιπόν κάνουν αυτό ακριβώς που εμείς δεν μπορούμε σε πολλές φάσεις της ζωής μας. Δίνουν την ίδια αγάπη και το ίδιο συναίσθημα , όσο κρατάνε για τον εαυτό τους. Για αυτό και είναι πάντα αγαπησιάρικα , τα αγαπάνε όλοι και βοηθάνε τους πάντες. Διότι δίνουν ισότιμα στην ψυχή τους και στους άλλους .